Laatst bezocht ik de Juffertoren van Onstwedde: een groot en opvallend bouwwerk. De toren kent een bijzondere “ontstaansgeschiedenis”. 😉Â
Er waren eens drie zussen. Zij waren schatrijk, verwend en ijdel en deden niets liever dan feest vieren. Dansen tot in de late uurtjes, lol hebben en niet aan morgen denken: dat was hun motto. Ze waren altijd bij elkaar, want dan konden ze het gekst doen. Zingen en springen en lonken naar de jongemannen. Oh, wat waren de juffers toch verzot op aandacht.
Eigenlijk waren het gewoon de Groningse Kardashians.
Naarmate de jaren verstreken verloor het uitgaansleven wat van zijn aantrekkingskracht. Het is een aloud verhaaltje. De zussen ervoeren de eenzaamheid van het feestgedruis en voelden opeens een leegte in hun bestaan. Al het ooit zo mooie en aantrekkelijke verbleekte.
Zoals dat gaat met de Cyrussen en Biebers van deze wereld, kwamen de gezusters tot inkeer en besloten God te eren. Ze bezaten zoveel geld, maar hadden er nog nooit wat goeds meegedaan. Dat kwam, volgens henzelf, omdat ze een slechte invloed op elkaar hadden. Nee, ze wilden vaarwel zeggen aan hun egocentrische lusten en moesten daarvoor afscheid nemen van elkander.
De zussen spraken af dat zij ieders een toren zouden laten bouwen op de plek waar zij terecht zouden komen. Zo gezegd, zo gedaan: er verrezen drie ‘juffertorens’ in Groningen. Eentje in Schildwolde, eentje in Holwierde en eentje in Onstwedde. De juffertorens zijn enorm groot en van veraf te zien. Dat moest vroeger een indrukwekkend beeld zijn geweest. De drie juffertorens zijn de enige torens in Groningen met een gemetselde spits en lijken daarom wat op elkaar.
Helaas is de toren van Holwierde er niet meer: die desbetreffende juffer had blijkbaar het meest kwaad gedaan in haar jonge leven, want haar toren is in 1836 ingestort en in 1856 afgebroken.
Bronnen
Dit verhaaltje is een variatie op de door K. ter Laan opgetekende sage ‘Juffertorens’, in:
Laan, K., ter. Groninger volksleven (2 delen). Groningen: P. Noordhoff N.V., 1959-1961.